In aansluiting op mijn vorige ‘stukkie’ ga ik het nog maar weer eens een keer over duurzaamheid hebben. Tsja …., waar het hart vol van is, daar stroomt – in dit geval – de pen van over. Nog sterker gezegd: duurzaamheid is hét thema waar u en ik wakker van moeten liggen. Het gaat dan allerminst om een EU-klimaatakkoord alleen.
Niet geheel toevallig sprak ik beroepshave begin dit jaar een toonaangevende institutionele belegger in Nederland over dit onderwerp. De man is voorzitter van de Commissie Duurzaam Financieren en Beleggen bij het Verbond van Verzekeraars en heeft, namens verzekerden en deelnemers aan verzekerde pensioenregelingen, ettelijke miljarden euro’s te beleggen. Over duurzaamheid zegt hij: “Pensioenregelingen zijn maatschappelijk en sociaal zeer relevant, omdat hiermee financiële zekerheid wordt geboden aan de belanghebbenden bij pensionering, arbeidsongeschiktheid en overlijden, als aanvulling op de sociale zekerheid in Nederland. En vanuit die context spreekt het voor zich dat er ten behoeve van de deelnemers, en hun nabestaanden, een beleggingsportefeuille wordt opgebouwd die niet alleen voldoet aan financiële doelstellingen, maar ook invulling geeft aan maatschappelijke kaders en zo min mogelijk schadelijke effecten heeft op de wereld om ons heen.”
Spathelder maakte hij duidelijk dat financiële stabiliteit en de maatschappelijke noodzaak van een duurzaam beleggingsbeleid voor institutionele beleggers hand in hand gaan. Daar zit geen millimeter ruimte tussen. En da’s goed nieuws. Pensioenfondsen, pensioenverzekeraars en andere institutionele beleggers kunnen – ongeacht hun herkomst of nationaal werkterrein – hun beleid om te verduurzamen zonder dralen uitvoeren. Daar is geen klimaatakkoord of wetgeving voor nodig. Alleen maar goede wil en verantwoordelijkheidsgevoel. Dat geldt voor u, voor mij en voor onze pensioenfondsen, maar ook voor onze regeringsleiders, sociale partnets en vakbonden die onze pensioenen zowel bij u in Portugal als hier in Nederland of België regelen.
Denk u eens in: miljarden euro’s verduurzamen. Wat een goed nieuws! Jazeker, want verduurzaming vergroot de weerbaarheid en flexibiliteit van ons economisch systeem, weten we inmiddels, en duurzaamheid voegt in economische zin waarde toe. Oftewel: duurzaamheid rendeert.
Daar komt nog iets bij. Duurzaamheid van pensioenbeleid draagt alle aspecten in zich waar sociale partners, de vakbonden voorop, nu juist zoveel waarde aan hechten: zelforganisatie, eigen invulling geven aan maatschappelijke behoeftes, een lange investeringshorizon over generaties heen en solidariteit op basis van menselijke herkenbaarheid en een sociaaleconomische infrastructuur op basis van collectieve waarden in de eigen leefomgeving en/of beroepspraktijk.
Ik droom er weleens van: miljarden werknemers in de EU die allemaal hun pensioeneuro’s verduurzamen en dus beter laten renderen in elkaar versterkende netwerken van lokale of categorale, duurzame fondsen. Zo kan een netwerk van pensioenorganisaties ontstaan die staat als het spreekwoordelijke (verduurzaamde) huis. Dat moeten de pensioensector, de sociale partners en last but not least de regeringsleiders van de EU-lidstaten als muziek in de oren klinken.
Dit artikel verscheen in “Blik op Portugal 163”.
