Standaard op elke school bestaat een protocol in geval van een calamiteit. We denken dan in eerste instantie aan een evacuatieplan bij brand. Naast dit evacuatieprotocol hebben wij op school ook een gedragsprotocol, waarin de gedragsregels, schoolafspraken en normen en waarden op onze school worden beschreven. Kinderen worden hiermee op sociaal vlak beschermd. In de afgelopen week zijn wij bezig geweest met een heel ander soort calamiteitenprotocol. Wat te doen in geval van sluiting van de school door een pandemie?

Natuurlijk hielden we de situatie rondom COVID-19 al een tijdje in de gaten. We zijn immers verantwoordelijk voor 32 leerlingen en 8 personeelsleden. Op maandagochtend 9 maart luisterde ik naar het journaal in de auto en vernam dat de eerste gevallen van dit coronavirus in de Algarve bekend werden gemaakt. Die ochtend hebben we spontaan een overleg met de ouders gehad om de meningen en stemmingen te peilen. Op dinsdag 10 maart hebben we de ouders gevraagd de leerlingen een dag thuis te houden, zodat wij onze koppen bij elkaar konden steken om een plan van aanpak samen te stellen.

Als Nederlandse school in het buitenland heb je te maken met wetten, regels en afspraken van het thuisland en van het land waarin de school staat. Het was een dag vol telefoongesprekken met de Nederlandse overheid en onze contactpersoon bij het regionale directoraat van onderwijs in de Algarve (Direcção Regional Educação – DGE). We zijn tot de conclusie gekomen dat de school open moest blijven, maar zijn wel aan de slag gegaan met een plan om thuisonderwijs te kunnen ondersteunen, mocht de school toch moeten sluiten. Ouders zijn diezelfde avond op de hoogte gebracht van de beslissing en van het calamiteitenprotocol dat klaarlag in geval van nood. Twee gezinnen hebben besloten hun kinderen preventief thuis te houden. Zij zijn de dag erna met het plan voor thuisonderwijs begonnen. Op woensdag en donderdag hebben we het plan uitgewerkt en alle puntjes op de i’s gezet. Op donderdagavond 12 maart besloot de Portugese overheid om vanaf maandag 16 maart alle scholen in het hele land te sluiten. Dit betekent dat de scholen twee weken gewoon dicht zijn en daarna begint de paasvakantie. Op 9 april zal de overheid weer bij elkaar komen om te bekijken of de scholen voor de derde periode (tussen de paasvakantie en de zomervakantie) weer open zullen gaan.

Wat waren wij blij dat we op dinsdag de beslissing genomen hadden een plan in elkaar te zetten. Op vrijdag 13 maart hebben onze leerlingen en hun ouders instructies gekregen over het onlineplatform dat we voor onze leerlingen hebben gemaakt en heeft iedereen zijn spulletjes opgehaald. Vanaf maandag 16 maart krijgen ze drie weken lang thuisonderwijs via het onlineplatform. Op dit platform kunnen alle leerlingen hun dag-/weektaak vinden. Ook staan op dit platform werkbladen, lessen en toetsen klaar. Leerlingen kunnen hun werk op het platform maken en inleveren. Onze leerkrachten kijken het na en sturen het gemaakte werk, voorzien van feedback, weer aan de leerlingen terug. De leerkrachten hebben elke dag uitgebreid contact met alle leerlingen via WhatsApp videochat, Skype of via Google Hangouts. Ouders kunnen gedurende de dag contact opnemen met de leerkracht via de speciale WhatsApp groepen. Op 4 april begint onze tweeweekse paasvakantie. We hopen dat tegen het einde van de paasvakantie alles weer wat is gekalmeerd.

In dit hele verhaal moeten wij als schoolorganisatie een rationaal standpunt innemen. We hebben ons gewoon te houden aan de wetten, regels en afspraken. Toch kun je de emoties niet aan de kant schuiven. We werken met een groep mensen, die allemaal gevoelens, meningen, angsten en onzekerheden hebben. Ik heb ook een kind in een risicogroep. Ik weet dat de griep elk jaar opnieuw een bedreiging vormt. Deze is toch wel wat anders. We moesten als school de juiste rationele beslissingen nemen, maar daarnaast ook de meningen en emoties van de mensen met wie we te maken hebben respecteren. Ik heb van onze ouders begrepen dat ze zeer tevreden zijn met de gang van zaken en de manier waarop wij deze situatie hebben opgelost. Ik wil bij deze mijn teamleden en alle leerlingen en hun ouders bedanken voor het meedenken en de steun en begrip die wij van hen hebben gekregen. Ook dank aan Yvonne van stichting NOB die ons aan alle kanten heeft gesteund en geïnformeerd.