Als u deze column leest, zijn de verkiezingen voor de Tweede Kamer in Nederland alweer enkele weken voorbij en heb ik met pijn in mijn liberale hart… Groen Links gestemd.
Om deze keuze enigszins te begrijpen, neem ik u mee naar het verhaal over de toren van Babel. Na de zondvloed bouwden Noach en zijn nakomelingen een toren. Daaromheen was het prettig wonen. Veilig ook. Iedereen sprak dezelfde taal, begreep elkaar. En als je toch verdwaalde, wees de toren die van ver zichtbaar was, je weer de weg terug. Invloeden van buitenaf werden geweerd; stel je voor dat je je comfortabele leventje moest delen met anderen. Mensen wierpen barrières op om vreemdelingen te weren. En daarmee gingen zij regelrecht in tegen hun lotsbestemming. Ontdekken? Verkennen? Inzichten delen met anderen? Nieuwe inzichten verwerven? Jezelf ontplooien? Verre horizonten verkennen? Het kwam niet in ze op. Dan maar een Babylonische spraakverwarring, dacht de god van het volk kwaad. Dat zal ze leren. Opeens verstonden de Babyloniërs elkaar letterlijk en figuurlijk niet meer. Ze vervreemden zich van elkaar en gingen op weg; de wijde wereld in. Fijntjes maakt het verhaal duidelijk dat we op aarde zijn om nieuwe mogelijkheden te ontdekken, de wereld te verkennen en te delen met anderen.
Het verhaal is veelzeggend voor ons kiezersgedrag. Bouwen wij een hek om ons land en werpen we barrières op om indringers te weren? Laten we ons leiden door de xenofobie van Wilders? Of het pedanterige neoliberalisme van Baudet? Wat mij betreft is dat niet de weg. Mijn klassiek-liberale hart leeft van individuele, persoonlijke verantwoordelijkheid geven en nemen. En van de bijbehorende waarden en normen hanteren als het erom gaat een samenleving op te bouwen en toekomstbestendig te maken. En niet voortdurend naar anderen wijzen als iets niet naar je zin is.
Mijn persoonlijke afwegingen gingen tussen hoofd of hart. De klassieke kwestie. Met het hart kies ik Rutte; een echte liberaal. Maar… een stem op hem betekent dat je de hele kliek van de huidige VVD met zijn anachronistisch kapitalisme als cadeautje erbij krijgt. Da’s jammer. Broodnodige vernieuwingen van de arbeidsmarkt, inkomensherverdeling, milieumaatregelen en heroverweging van de woningmarkt, worden in de kiem gesmoord. Met het hoofd kies ik Groen Links. De startbonus (€ 10.000) voor jongeren, een blik gericht op Europa en een beleid gericht op duurzaam klimaat- en milieubeleid, dringen de individuele vrijheid, integriteit en autonomie die mijn liberale hart ten diepste koestert, naar de achtergrond.
En de dag na de verkiezingen? Ach … was Rutte maar partijleider van Groen Links. En tenslotte: als u dit leest, is de formatie al in gang en deze column achterhaald. Tempo fugit; carpe diem. De echte game changer? Die komt niet uit de politiek. Die bent u zelf!
