Houdt u zich (in Portugal) bezig met de ‘klimaatdoelstellingen van Parijs’? In heel veel media is het een hot item. Rijksoverheden hebben er hun mond van vol, maar krijgen het – op hun eentje – niet voor elkaar. Hoofdkantoren van veel industrieën en van financiële instellingen beloven veel – vooral om gunstige, fiscale vestigingsklimaten te bemachtigen – maar doen niets meer dan het allernoodzakelijkste. U en ik als gewone burgers en – naar ik aanneem – kleinere, lokale ondernemers in Nederland of Portugal, zijn aan zet. En dat meen ik serieus.
Als u, als ik, die doelstellingen niet serieus neemt, wie dan wel? Het gaat om uw en mijn planeet die aarde heet. Ons voortbestaan is in het geding. Oeps, wat klinkt dat heftig! Maar …., laten we wel zijn: als we niets doen aan die klimaatdoelstellingen zijn onze kinderen ten dode opgeschreven. Daar hoef je (tegenwoordig) geen links intellectuele wetenschapper of geitenwollensokken leraar meer voor te zijn om dat te beseffen.
En daarom zijn er in mijn Nederland en ook in uw Portugal, allerlei burgerinitiatieven aan de hand om die doelstellingen toch maar te realiseren. Draag ze een warm hart toe, zou ik willen zeggen. En .., help mee. Dat doe ik ook. Nee, niet om het beste jongetje van de klas te zijn. Dat is me nog nooit gelukt. En ook niet vanuit een principieel idealisme. Ik geloof in de nuance. Doe wat je kan of wilt en respecteer andere(n) (meningen en visies). Maar doe iets.
Idealisten nemen het voortouw en verkennen nieuwe horizonten. Coöperaties op het gebied van energie, zorg en geld, schieten her en der uit de grond. Niets nieuws eigenlijk. De geschiedenis van Nederland en België, en zeker ook van Portugal, staat er stijf van. Het is van alle eeuwen: zorgen met en voor elkaar. Vaak uit welbegrepen eigen belang. Daar gaat het toch om? ‘Wat Gij niet wilt dat U geschiedt; doet dat ook een ander niet.’ Het is dit principe, vergelijkbaar met de Gulden Snede, die ons leert maat te houden. Daar hoef je geen christen voor te zijn. Of moslim. Het is een principe dat in alle geloven en religies, maar ook bij alle atheïsten en humanisten maatgevend is als het gaat om moreel besef. Het is van alle tijden.
Hoe kan dat uitpakken? Er zijn voorbeelden te over. Daar neem ik u graag, nu de zomerpauze weer voorbij is, in mee in mijn volgende columns.
Dit artikel verscheen in “Blik op Portugal 157”.
