April doet wat ie wil. Dat klinkt niet goed. Maar hier is april een fijne maand. De nachten zijn minder koud en overdag zijn de temperaturen nog goed uit te houden. Dit is de populairste tuiniersmaand waar iedereen zijn zomerbloemen, tomatenplanten en weet ik wat nog meer wil planten nu de koude voorbij is en de hitte nog niet is gearriveerd.
In Portugal is het spreekwoord ‘Abril, águas mil’. Ik hoop dat dit voor de Algarve klopt, want het heeft tot nu toe zeer weinig geregend. Om water te besparen is het geen slecht idee om planten in de tuin te zetten die weinig water nodig hebben als ze goed geworteld zijn. In potten zijn cactussen, vetplanten, Cycassen, Dracaena’s, Beaucarnea’s en Yucca’s fantastisch. Ook Dipladenia’s zijn planten die weinig water nodig hebben. Ze bloeien lang en een beetje schaduw doet ze geen kwaad.
In de tuin willen we natuurlijk ook wel wat anders zien. Bloeiende struiken zoals hibiscussen en rozen hebben vaak meer water nodig. Dat oleanders weinig water nodig hebben weten de meeste mensen wel. Ze groeien aan de wegkanten zonder dat iemand voor ze zorgt. Maar is er nog meer keuze? Dat is er.
Uit Australië
Veel planten die in een tuincentrum te koop staan, komen uit Australië. Een goed deel van dit continent krijgt weinig neerslag en de planten die daar vandaan komen zijn aan de droogte aangepast. In het begin hebben deze planten wel wat water nodig, maar daarna zijn ze waterbesparend. En er zitten goede bloeiers bij zoals Lantana camara, de verschillende Callistemon soorten, verschillende Grevillea soorten. Het zijn meestal struiken, maar de Grevillea robusta bijvoorbeeld is een boom met fantastische oranje-gele bloemen in het voorjaar. Leptospermum brengt kleur in de winter en de klimplant Hardenbergia is een goede vervanger voor de Wisteria. De bekende Melaleuca armilaris, veel gebruikt voor echt dichte heggen, komt ook uit Australië. Er bestaan meer soorten Melaleuca’s en het is jammer dat dit de enigste is die hier te verkrijgen is. Vroeger hebben we nog wel eens oranje bloeiende Melaleuca’s gehad die niet voor een Callistemon onderdeden.
Een aparte plant is de Anigozanthos, de kangoeroepoot. De bladeren lijken op die van een wat breder gras. Het zijn de bloemen die de plant aantrekkelijk maakt. Ze lijken op kangoeroepoten en bestaan in verschillende kleuren. Ze bloeien in het voorjaar en het begin van de zomer. Ze zijn niet echt droogteresistent want ze komen uit een natter deel van Australië, maar het is zo een aparte plant dat ik er toch in dit artikel over wilde schrijven. Net als veel Australische planten houdt de Anigozanthos niet van fosfor. Dit omdat Australië een land is waar niet veel fosfor te vinden is. Van de eerdergenoemde planten is de Hardenbergia ook een plant die liever geen fosfor wil. De andere zijn daar minder gevoelig voor.
Uit Zuid-Afrika
Ook uit Zuid-Afrika komen planten die liever geen fosfor hebben. En toevallig hebben ze ook geen water nodig. Ik heb het nu over de beroemde Protea planten en hun aanverwanten. Er bestaan verschillende soorten Protea’s met spectaculaire bloemen. Ze houden van een zeer goed drainerende, zure bodem en hebben weinig voeding nodig. Snoeien is ook niet nodig, maar de bloemen kunnen wel afgeknipt worden voor boeketten. Vers staan ze het liefst in zuurder water met extra carbohydraten en een bactericide (wat me het idee geeft dat ze het misschien goed doen in Coca-Cola). Zo kunnen ze wel een paar weken mee en daarna zijn ze te gebruiken als droogbloemen.
Een andere plant uit de Protea familie die populair is, is de Leucadendron. Er bestaan verschillende soorten met verschillende kleuren bloemen die net als bij de Protea goed als snijbloemen te gebruiken zijn. Ze hebben dezelfde zorg nodig als de Protea. Mocht je geen geschikte plek hebben in je tuin, dan kun je ze natuurlijk ook in potten houden met gebruik van een speciale Protea potgrond en af en toe een fosforvrije plantvoeding.
