Nadat ik een aantal columns over mooie en leuke ervaringen heb geschreven, nu toch weer een ergernis om de balans te bewaren. Hoewel ik al langere tijd in Portugal woon, voel ik me nog altijd een echte en soms ook een trotse Hollander, en over het algemeen ga ik met de Portugese bevolking gelijk om als met de vele hier verblijvende Hollanders.
N
u bemoei ik me niet zoveel met andere mensen, dus kost het me ook geen enkele moeite. Waar ik in Nederland niet aan mee wil doen, daar loop ik simpel omheen. Zo vind ik hier ook op eenvoudige wijze mijn weg wel. Natuurlijk heb ik mijn mening over zaken die ik hier maar vreemd vind, maar net zoals ik met Hollandse zaken een keuze maak om wel of niet in te stappen, doe ik dat hier ook. Bovendien voel ik me hier gast en onthoud ik me van commentaar op de soms voor mij vreemde culturele gedragingen. Dat verschil in cultuur ligt er nu eenmaal en dan doe ik er of aan mee, of niet, maar ik respecteer het en lever geen openlijk commentaar. Ik heb het idee dat alle niet-Portugezen er net zo over denken. Ik hoor tenminste nooit iets over protesten van buitenlanders over het stierenvechten hier of over de consumptie van bacalhau met kerst; zij eten bacalhau en wij kalkoen.
TIP VAN JACK
Eenvoudig te maken Chocoladeletter
Normaal word Chocolade getempereerd voor je er iets van kunt maken. Dat tempereren is niet eenvoudig maar een letter van zachte roomchocolade is vrij eenvoudig te maken.
Teken op een vel papier de letter die u wilt maken van plm. 30 bij 15 cm en leg daar een vel doorzichtig vetvrij papier op. Leg dat vast met een tipje gesmolten chocolade. Smelt een reep chocolade van 250 gram met minimaal 52 procent cacao en roer het glad tot het iets warmer aanvoelt als je lichaamstemperatuur. Roer er dan 50 gram zachte boter zonder zout door. De massa zal nu dikker worden. Spuit dan met behulp van een spuitzak de gewenste letter en decoreer hem met wat u lekker vindt: noten, smarties, etc. Laat opstijven in de koeling en u heeft een prachtige en lekkere zelfgemaakte surprise.
Anders is het in Holland, en daar ligt mijn grote ergernis die nu in het najaar weer in alle hevigheid bezitneemt van mijn denken. Het begon allemaal met het gezever bij De Wereld Draait Door van dat rare mens Sylvana Simons, omdat ze een beetje de kleur heeft van onze cultuurheld Zwarte Piet en dat wil ze niet. Nou zeg ik dan, prima toch, ik wil ook wel eens iets niet, maar bij Mathijs van Nieuwkerk mocht ze haar onvrede daarover diverse keren spuien en zette daarbij niet alleen kwaad bloed bij vele Nederlanders maar hitste ook andere niet-Nederlanders op om mee te doen een deel van onze cultuur te ondermijnen.
Maar niet alleen dat. Ook zette ze vele andere culturen die Nederland rijk is aan tot protesteren tegen andere eeuwenlange gebruiken die Nederland rijk is. De eeuwige tolerantiestrijder Mathijs geeft ze steeds weer een podium om medestrijders op te roepen de Nederlandse cultuur en historische trots om zeep te helpen. Negerzoenen en Moorkoppen mochten al langer niet meer. Dat waren de eerste stappen, en nu zouden we het moeten doen met stroopwafelpieten. Hoe achterlijk kun je zijn om dit als Nederlander te accepteren? Ook onze Zeehelden ontkomen niet aan hun veroordeling door de nieuwe bezetters. Michiel de Ruyter en andere zeehelden, die Nederland gemaakt hebben tot het voor kort was, gaan alsnog aan de schandpaal. Straatnaamborden en geschiedenisboeken moeten op de brandstapel. Hemelvaartdag moet worden ingeruild voor het Suikerfeest en nog even en alle Nederlanders krijgen een vrije dag als er weer een moskee wordt geopend.
Ik zie het met lede ogen aan en denk terug aan de tijd van de strips van Sjors en Sjimmie, gewoon twee verschillende jongens die spannende avonturen beleefden. Ik had toen nog geen enkel vermoeden dat Sjors later zou mogen blijven en Sjimmie het land werd uitgezet omdat hij zwart was. Ik ben blij dat ik hier in Portugal woon en als ik wil voor Zwarte Piet mag spelen; en als u Moorkoppen wil dan maak ik ze voor u. De strijd ga ik niet aan, maar ik blijf zingen over de Blauw Geruite Kiel en Sinterklaas met zijn Zwarte Knecht. Nu nog iemand die de dijken in Holland maar niks vindt, dan hebben we het gezeik tenminste gehad.
Deze column verscheen in “Blik op Portugal 159”.
